سخــــتــی تــنهــایی را وقتـــــی فــــهمیـــدم

که دیــدم مترسکـــــ

بـه کــلاغ می گویــد:

هرچــقدر دوستـــ ــ داری نوکــ بزن

فقـــط تنهــام نــذار!!

همیشـه بایــد کسی باشـــد

هَـمیشـه بـآیــد کـسی باشـــد

که مــَعنی ســـــه نقطـه ی انتهـــای جملـه‌هآیتـــ را بفهمـــد

 

تا بُغض‌هآیتـــ را قبلــ از لرزیــدن چانـه اتـــ بفهمـــد

که وقتی صدایتـــلرزیـــد بفهمـــد

 

که اگــ ـر ســکوتــــــــــــــ کـردی، بفهمـــــــــــد

که اگــ ـر بهانـه‌گیــــر شــدی بفهمـــد

 

کـسی بـآشــد

 

که اگــ ـرســردرد را بهـآنــــــــــــه آوردی

 

برای رفتـــن و نبـــودن

 

بفهمـــد بـه تــوجّهـش احتیآج داری

 

بفهمـــد کــــه درد داری

 

کـــــــــــــــــه زنــدگـــــــــــــی درد دارد

 

بفهمـــد کــــه دلتـــ می خواهد

 

قَــدم زدن زیـــرِ بـــآران

 

حرف های عاشقانه 

 

یک فنجان قهوه دو نفره را 

 

 

 

همیشـه بایــد کسی باشـــد

حد و مرزی برای حضور تو

اینجا در قلب من ….

حد و مرزی برای حضور تو نیست

به من نگو که چگونه بی تو زیستن را تمرین کنم

مگر ماهی بیرون از آب می تواند نفس بکشد

مگر می شود هوا را از زندگیم برداری و من زنده بمانم

بگو معنی تمرین چیست ؟

بریدن از چه چیز را تمرین کنم ؟

بریدن از خودم را ؟

مگر همیشه نگفتم که تو هم پاره ای از تن منی …

از من نپرس که اشک هایم را برای چه به پروانه ها هدیه می دهم

همه می دانند که دوری تو روحم را می آزارد

تو خود پروانه ها را به من سپردی که میهمان لحظه های بی کسی ام باشند

نگاهت را از چشمم برندار مرا از من نگیر …

هوای سرد اینجا رو دوست ندارم

مرا عاشقانه در آغوش بگیر که سخت تنهایم ….